258

برگشتن و سر زدن به خونه‌ی قدیمی که یه زمانی بیشترِ وقتت رو اون‌جا می‌گذروندی و تماشای خاطرات گذشته که انگار همه‌شون دست‌نخورده و فریز شده توش موندن؛ خونه‌ای که به‌نظر تبدیل شده به یه موزه‌‌ی متروکه...

258...

258...

گفت: درد در تاریخ گم نمی شود بلکه از نسلی به نسل دیگر منتقل می شود... 258...

برایم از فردا گفت و آسمان آبی و من نگاهم به زمین زیر پای مان بود که می خواست خمیازه بکشد... 258...

‏ز آنچه
چشیدم ز لبت
هیچ
لبی را مچشان...

مولانا

258...

اتفاق بد، خیلی وقت ها بی خبر و ناگهانی غافلگیرت می کند؛اینکه همه ی باورت، همه ی ایمان و اعتقادت، همه ی نگاه و تصویر و دریافت و داشته هایت یهویی بشکند!این حادثه، ناگوارتر از اتفاقی است که پیش آمده،پوستت را می کند!دمارت را در می آورد،و خدا می داند که چقدر زمان می برد که تو باز خودت را جمع کنی و برسی به خط اول،جمله ی اول،کلمه ی اول،حرف اول...پی نوشت:دوست نازنین! این ها همه اش برای این است که ما همه از پوست و گوشت و استخوانیم!فولاد نیستیم! می شکنیم...یادمان باشد که یا به باور کسی تبدیل نشویم و یا اگر شدیم ترک بر نداریم؛حواسمان باشد اتفاقاتی که ما آدم ها رقم می زنیم، گاهی ماندگارمان می کند. + نوشته شده در  سه شنبه ۷ آبان ۱۳۹۲ساعت ۴:۵ ب.ظ&nbsp توسط شازده شرقی  |  258...ادامه مطلب

اسم من اسکار است، ده ساله هستم و تا الان زیاد شیطنت کرده ام： سگ و گربه را در خانه آتش زده ام (حتی گمان می کنم ماهی های قرمز را هم کباب کرده ام) و این اولین نامه ای است که برای تو می نویسم، چون تا الان به خاطر درسم، وقت این کار را نداشتم. پیش از هر چیز به تو بگویم：از نوشتن متنفرم مگر واقعاً مجبور باشم، چون گمان می کنم نوشتن، تزئینی است مثل یک لبخند زورکی، مثل یک رشته تزئین شده و روبان رنگی است. نوشتن فقط یک دروغ تزئین شده است و این حقه ی آدم بزرگ هاست. دلیلش؟ اگر ابتدای نامه ی مرا دوباره بخوانی متوجه می شوی： " اسم من اسکار است، ده ساله هستم و تا الان زیاد شیطنت کرده ام： سگ و گربه را در خانه آتش زده ام (حتی گمان می کنم ماهی های قرمز را هم کباب کرده ام) و این اولین نامه ای است که برای تو می نویسم، چون تا الان به خاطر درسم، وقت این کار را نداشتم." در صورتی که می توانستم نامه ام را این طور شروع کنم： "مرا کله مرغی می نامند، به نظرهفت ساله می آیم، به خاطر سرطانم در بیمارستان زندگی می کنم و تا حالا با تو صحبت نکرده ام چون فکر نمی کردم وجود داشته باشی." فقط اگر این را بنویسم بد می شود و تو کمتر به من علاقه مند می شوی ولی من به توجه و علاقه تو نیاز دارم. پی نوشت： اسکار و بانوی صورتی پوش (Oscar et la Dame Rose)، اریک امانوئل اشمیت، ترجمه ی محبوبه فهیم کلام، نشر دات 258...ادامه مطلب

آن لحظه که رازت را برای دیگران بر ملا کردم از چشمانت نخواندم که آن قدر ناتوان شده ای که نتوانی از خودت دفاع کنی!یعنی فکر می کردم از خودت دفاع می کنی و من باید قیافه ی جدی تری بگیرم و محکم تر شیشه ی آبرویت را بر زمین بکوبم. تو اما آن روز فقط نگاهم کردی حتی اشک همچ نریختی -یعنی نتوانستی و این را من آن موقع نفهمیدم که چرا- ٣٢ سال و ٧ ماه و ١٢ روز باید از عمرم می گذشت تا بفهمم ریختن آبروی یک انسان ممکن است به آسانی ریختن آبی بر روی زمین باشد ولی جمع کردنش ناممکن است. آن روز که آبرویت را بردم اجازه دادم تو را آن طور که دوست دارند به قضاوت بنشینند، حتی در آن سلاخی با بعضی شان همراهی هم کردم؛ با آن که می دانستم اینهایی که از روی حدس و گمان و خیال به تو می چسبانند دروغی بیش نیست، لابد دوست داشتند تو را در همان هیبت و شمایلی ببیند که دلشان می خواست، که دلم می خواست، اصلا چه فرقی می کرد؟ می دانی! تو از همان روز که رازت را برایم گفتی، بی دفاع شدی، نمی دانم این را همان موقع فهمیدی یا نه؟ من اما تازه همین امروز فهمیدم، لحظه ای که رازم بر ملا شد و احساس کردم چقدر در برابر گاوچاله دهان های چاک چاک ِ عفن آلود، ناتوان و بی دفاعم... # -و ما چقدر دچاریم... -شازده شرقی هفت ساله شد، شاید اون روز که خلقش کردم فکر نمی کردم قراره ٧ سال باهاش زندگی کنم! توی این ٧ سال و از طریق این خونه با خیلی ها آشنا شدم 258...ادامه مطلب

خائنانه ترین ِ خیانت ها اینه که وقتی یه جلیقه ی نجات تو کمدت آویزونه، به خودت دروغ میگی که احتمالاً اندازه ی اونی که داره غرق میشه نیست! اینجوریه که نزول می کنیم و همینطور که به قعر میریم تقصیر همه ی مشکلات دنیا رو میندازیم گردن دیگران، ولی لازم نیست واسه تقصیر اسم خاص درست کرد.ریشه ی سقوط ِ ما همینه: "نفع شخصی"این هم توی اتاق هیئت مدیره و اتاق جنگ شروع نمیشه،از توی خونه شروع میشه... + نوشته شده در  جمعه ۱۳ اسفند ۱۳۹۵ساعت ۱:۱۲ ب.ظ&nbsp توسط شازده شرقی  |  258...ادامه مطلب

---

258...